De middag in De Appel doorgebracht. Het nieuwe onderkomen is mooi geworden, hoewel minder spannend dan de jongensschool in de Jacob van Campenstraat, is hier meer ruimte en ook niet onbelangrijk, het is een stuk stiller. De laatste tijd kwam ik er niet meer zo vaak omdat ik het plezier van de openingstentoonstelling begin 2010, kwijt was. Misschien begreep ik er gewoon geen bal van, ook al kopte nrc.next indertijd dat je je er moest verwonderen. 

Vanmiddag in het oude Kosmos-pand aan de Prins Hendrikkade voelde ik me helemaal thuis. Vooral Yellow Patch van Zarina Bhimji vond ik heel boeiend door de sfeer van verlatenheid, de zoekende camera, de rust en de tactiliteit van de beelden. De eerste beelden die ik zag, deden even denken aan Fiona Tans A Lapse of Memory dat vorige maand nog in Eye te zien was, maar die indruk verdween snel. Hier wordt niet meer geleefd en gewerkt, dit zijn de resten van een koloniale tijd. Zo mooi dat ik hem twee keer heb bekeken.

Het lichtwerk Skies over Snaefell Allard van Hoorn stemde licht en vrolijk. Ik zat er naar te kijken zoals je op een mooie zomerdag eindeloos naar de lucht kunt kijken om vormen van de wolken aan je voorbij te laten gaan. Van dit kleurenspel heb ik net zo genoten. Jammer dat het geen permanente installatie is. Sluit mooi aan bij het Amsterdam Light Event, maar dat is vast niet met opzet.