Daisy of Hoe ik nu leef

Daisy of Hoe ik nu leef

Soms is het echt verschrikkelijk om te zeggen waar een boek over gaat, omdat je wil dat iedereen die het boek gaat lezen, gaandeweg zelf ontdekt welk verhaal er wordt verteld. Het verhaal van Daisy vind ik te indringend om samen te vatten.
Wat ik er wel over wil zeggen is dat het gaat over een Newyorkse tiener die het niet getroffen heeft met haar stiefmoeder, Davina de Duivelin. Daisy gedraagt zich ‘onhandelbaar’ en mag gelukkig naar haar neven en nichtje in Engeland. De wereldlijke Daisy met de grote woorden komt terecht op het Engelse platteland waar niet veel gezegd wordt, maar wel veel gevoeld wordt.
Even lijkt ze in een idylle verzeild geraakt, ze wordt liefdevol opgenomen in het gezin, ze beleeft een mooie verliefdheid met haar neef Edmond en ze geniet van de vrijheid van een lange zorgeloze zomer.
Dan breekt er een vage oorlog uit, die aanvankelijk niet zo gevaarlijk en dreigend lijkt. Edmond en Isaac worden gescheiden van Daisy en Piper en de chaos van de guerrilla zorgen voor een steeds gevaarlijker en gewelddadiger oorlogssituatie.
De weg van Daisy en Piper op zoek naar Edmond en Isaac, op zoek naar huis, daar gaat het om. Subtiel en steeds soberder beschreven, omdat Daisy steeds minder zegt en steeds meer toont. Vindt ze haar geliefde terug? Aangrijpend.
Ik ga beslist meer lezen van Meg Rosoff.

Coco

Ik houd van die lange shots waarin schijnbaar niks gebeurt, maar waarin veel te zien is. Het is meteen al bij het openingsbeeld raak, twee meisjes liggen op een open kar die stapvoets, wiebelend voortgaat. De camera volgt de blik van het met grote ogen kijkende meisje: vrij uitzicht op het bladerdak en de blauwe lucht boven haar en door de steilen van de kar het bos. Je kijkt met het personage mee, je wordt vervoerd naar een nieuwe omgeving.
In die nieuwe omgeving ziet Gabrielle de nonnen op de rug, wat resulteert in een haast etherische engelendans van weidgevleugelde nonnenkappen. Dan zien we Gabrielle op de rug, zoals we haar vaker op de rug zullen zien. Zo orienteert zij zich in een omgeving die ze niet kent, als de buitenstaander die alles wat zij ziet in zich opzuigt en de kijker die afwisselend meekijkt en toekijkt.
De film zit vol monumentale beelden, groots en rijk aan beeldtaal. Vaak zijn de opnamen bedriegelijk eenvoudig, zoals de scène op het strand van Dauville. Coco staat alleen op het strand te kijken naar de zee en de schijnbaar willekeurig achtergelaten vissersbootjes. De camera zoemt in op vissers die een net binnenhalen. Coco kijkt op een intense en gulzige manier en zo wordt zij door de camera opgenomen. Als iets deze film karakteriseert dan is het het kijken. En daar ben ik dol op.