Hofstad

Naar de Hofstad voor Happy Days, de tentoonstelling over jonge Haagse kunstenaars na de Tweede Wereldoorlog. Een verrassende en inspirerende tentoonstelling waarvan ik heel graag een catalogus had gehad. De verrassing schuilde in de vele werken die ik niet kende. Willem Hussem ken ik natuurlijk wel van zijn haast ready made-achtig poezie, maar zijn beeldende werk kende ik niet. Net als werk van Jaap Nanninga, Kees van Bohemen en Piet Ouborg. Erg jammer dus.

Daarna een grote tentoonstelling van Arnold Newman. Wat een fantastische portretten, heel bekende zoals die van Picasso en Stravisky, maar veel werk dat ik niet eerder gezien heb. Erg van genoten.

De middag in De Appel doorgebracht. Het nieuwe onderkomen is mooi geworden, hoewel minder spannend dan de jongensschool in de Jacob van Campenstraat, is hier meer ruimte en ook niet onbelangrijk, het is een stuk stiller. De laatste tijd kwam ik er niet meer zo vaak omdat ik het plezier van de openingstentoonstelling begin 2010, kwijt was. Misschien begreep ik er gewoon geen bal van, ook al kopte nrc.next indertijd dat je je er moest verwonderen. 

Vanmiddag in het oude Kosmos-pand aan de Prins Hendrikkade voelde ik me helemaal thuis. Vooral Yellow Patch van Zarina Bhimji vond ik heel boeiend door de sfeer van verlatenheid, de zoekende camera, de rust en de tactiliteit van de beelden. De eerste beelden die ik zag, deden even denken aan Fiona Tans A Lapse of Memory dat vorige maand nog in Eye te zien was, maar die indruk verdween snel. Hier wordt niet meer geleefd en gewerkt, dit zijn de resten van een koloniale tijd. Zo mooi dat ik hem twee keer heb bekeken.

Het lichtwerk Skies over Snaefell Allard van Hoorn stemde licht en vrolijk. Ik zat er naar te kijken zoals je op een mooie zomerdag eindeloos naar de lucht kunt kijken om vormen van de wolken aan je voorbij te laten gaan. Van dit kleurenspel heb ik net zo genoten. Jammer dat het geen permanente installatie is. Sluit mooi aan bij het Amsterdam Light Event, maar dat is vast niet met opzet.